Gezondheid is immers een recht, geen voorrecht. We moeten gelukkig zijn, gezond, tevreden, en niet in de laatste plaats het beste geven voor onze gastronomische genoegens. Dat is voor westerlingen makkelijk te verteren – begrijpt u dat niet?
Het verbaast velen dat de meeste culturen van oudsher een positievere houding hadden tegenover alcohol dan wij vandaag. Gedurende een groot deel van de geschiedenis van de mensheid werd alcohol immers beschouwd als een remedie tegen vele kwalen. De meeste oude culturen hebben een geschreven geschiedenis van drinken (en veel drinken). Naast vele positieve aspecten, werd alcohol ook gezien als een symbool van broederschap, harmonie enistry. Onder verschillende historische invloeden is het echter moeilijk een direct verband te ontdekken tussen boeddhisme en alcohol.
Het boeddhisme begon ongeveer 5.000 jaar geleden. De belangrijkste ideeën zijn mededogen, onderzoek, rede, vormen en gezuiverd voedsel. Vooronderstelling: Alcoholische dranken moeten niet regelmatig worden gebruikt; in plaats daarvan moeten we zo min mogelijk drinken en leren om af en toe van de voordelen te genieten. Dit is ook waar de term “hesoah” (een dosis medicijn, olie, of poedervormig voedsel) wordt gebruikt. In het westen werd het soms ook gebruikt om de effecten te beschrijven van Europese naties die een gematigde houding ten opzichte van alcohol aannamen.
In het midden van de 9e Eeuw ontstonden China en Japan en verscheen er een nieuw deel in de westerse literatuur over hen: de Maleisische verzamel-kruidengeneeskunde. Dit boek slaagde erin aan verschillende kruiden en geneesmiddelen belang toe te kennen, met name aan ginseng en guave. Vele culturen kennen aan ginseng en guave vele weldaden toe. Het woord “ganseng” betekent “inzicht” en “guana” betekent “vreemdelingen-“voedsel”. Het Portugese woord voor de plant is “gua” (ja, dat klopt) en het woord voor brood is “gwey. Dus met dit in gedachten kun je zeggen dat het Vietnamese dieet zwaar beïnvloed is door westerlingen, vooral Britse en Franse kolonisatoren.
En wat weten de Vietnamezen over hun traditionele gerechten? In principe dat ze een “hartelijkheid” voor hun eten moeten ontwikkelen en dat ze vijf keer per dag moeten eten: ontbijt, lunch, avondeten en tussendoortjes zelf uit eten. Het ontbijt is vaak een snelle maaltijd van soep en rijst in de ochtend. Soms eten bezoekers aan Vietnam een ontbijt, ook al hebben ze hun lichaam nog niet gezuiverd.
In Vietnam brengt het ongeluk om rijst op de grond te gooien. Je zult te horen krijgen dat dit een voorbeeld is van filicide, wat een vorm van vervuiling is. Hoewel dit een beetje overdreven is, nemen de Vietnamezen hun gezondheid en de zindelijkheid van hun gezin zeer serieus. Absoluut een no-no!
De Vietnamezen zijn ook niet dol op groenten, die zij vaak tot poeder raffineren en dan zuiveren tot een halfvaste massa. De ene keer wordt bijvoorbeeld een pittige groentesalade geserveerd, de andere keer alleen een salade van fijn versnipperde groenten.
De laatste variant van Vietnamees eten is de Pho bo ( geduldig bereid). Dit bestaat uit roergebakken stinkende tofu, die in elk Pho bo gebied te vinden is, inclusief Quang Thai en Hue. Pho bo staat er ook om bekend dat het wordt geserveerd met limoen, water en spruitjes. Spruitjes worden in de Vietnamese gerechten gebruikt als een soort garnering.
Na al die re Nom en Pre Agent Orange zijn Vietnamese gerechten niets minder dan een regiokunst. Oorsprong en cultuur spelen een belangrijke rol bij het bepalen van de smaken inho Vietnamese gerechten. Toch zijn de tongstrelende kenmerken en smaken van Vietnamese gerechten een product van hun oorsprong en niet gemakkelijk te verwerven. In de oude cultuur van het nomadische Vietnamese volk, heeft zich een breed scala aan kooktechnieken en smaken ontwikkeld.
Lees meer